maandag 30 september 2013

Zelfreinigende huisgenoot.


Zelfreinigende Huisgenoot Snoezel

Mijn buurvrouw, personeel van twee katten die geregeld mijn tuin bezochten om lekker warm in de zon te komen liggen is onlangs verhuisd, net toen een nieuwe kat al enkele dagen hier in de buurt ronddwaalde. Zij kende deze aardige, bescheiden kat niet. Was een zwervertje, zei ze.

Dus zocht ik, goed staatsburger als ik ben, contact met de dierenbescherming en met Amivedi, de site voor verdwaalde huisdieren waar ik aanvankelijk een jonge poes neerzette. En wachtte even af. Maar na twee weken was er nog geen belangstelling. Ik had inmiddels al kattenvoer in bewaarde plastic bakjes van de afhaalchinees neergezet (wie wat bewaart heeft wat), en vriendschap gesloten met het diertje.
Zij/hij/het wilde zelfs graag naar binnen en eventueel wel op schoot zitten.

Dat deed de deur dicht. Deze mocht wel blijven, ondanks mijn COPD (astmatische klachten, al bijna 30 jaar).

Dus van Margreet een kattenmand geleend en Maarten gevraagd om een lift naar de dierenarts. Grote verrassing, deze kat blijkt een gecastreerd heertje van 8+, in mensenjaren loopt hij dus tegen de zestig, al springt hij nog van de eetkamertafel. Gaat niet meer echt soepel, maar hij kan het toch maar. Ik doe het hem echt niet na.

Hij is nu een chip, inentingen, vlooiendruppels, een ontwormkuur en een paspoort rijker. Ik ben ruim 100 euro minder rijk.

Na op facebook een hele lijst mooie suggesties voor een naam ontvangen te hebben had ik al voor Snoezel gekozen, wat natuurlijk voor een kater achteraf misschien niet zo geschikt is, maar hem maakt het niet uit, hij luistert toch alleen maar naar 'klik' van de ijskast. Ja hij luistert in die zin zelfs naar alle geluiden die hij 's morgens hoort. Hup, dan staat hij al achter de kamerdeur te roepen.

Ik kan hem ook wel roepen met 'kom maar', dat snapt hij. En 'NEE!' snapt hij ook. Hij is goed opgevoed, ik denk wel zindelijk, want ik heb maar één keer een 'ongelukje' gevonden. Hij moet alleen nog leren om niet in mijn slaapkamer te komen en niet op mijn lekkere stoel te willen slapen.

Nu nog aan een kattenbak en een luikje wennen. Ik heb er wel vertrouwen in dat dat gaat lukken.
Het eten van droge kattenbrokjes daarentegen, dat gaat misschien nog list en truukwerk kosten.

En ik moet leren om een foto een kwart slag te draaien. Gaat vast ook lukken.