donderdag 28 februari 2013

Het wordt vast wel weer lente

Het wordt vast wel weer lente.

Een opwekkende gedachte vandaag. Er is zelfs zon voorspeld, maar die is er nog niet. Zo te zien is de ijskoude wind die gisteren op de fiets door mijn broek en mijn lekkere winterjack heen blies iets afgenomen, want de bomen staan stil in mijn tuin, zelfs die waar wel blaadjes/naalden aan zitten. Ik geniet van het denken aan mijn nieuwe omheining: een hek van groen geplastificeerd gaas, nu nog dunnetjes doorvlochten met hedera (=klimop) zodat iedereen daar zo doorheen kijkt. 
Maar de buurpoezen en het buurhondje kunnen er nu niet meer zomaar in, wat weer leuk is voor de vogeltjes: turkse tortels (twee), merels (minstens twee), koolmezen (ik denk wel vier) Ik ken die niet persoonlijk en ze lijken zo op elkaar, maar vorig jaar waren er zeker vier, een familie van uitgevlogen jongen, ma en pa).
Die omheining heb ik laten aanbrengen ook dank zij Duikje, een veelzijdige vriendin, die van alles weet over heel veel. En over een paar jaar is het hopelijk een beeldschone omheining van klimpop.
Dus een positieve ontwikkeling, een aardige gedachte als ik straks die rekening van de ergon bedrijven krijg, want die is niet mis.

Hier een foto van mijn oplossing voor het probleem van woekerend cypergras, carex sylvatica of carex riparia, deze geloof ik:

Om te voorkomen dat de hele tuin ermee vol kwam te staan heb ik, na een tip van Tracey, er eerst wortelplastic op laten leggen en daar weer op twee van deze plantenbakken. (zie foto) 
Ze zien er nu niet uit, maar vorig jaar waren ze een beetje mooi. Misschien worden ze dit jaar ook weer mooi. Aankomende lente maakt hoopvol.

En vandaag ook geleerd hoe ik op i-pad Luna zelf een tekstje kan intikken en naar mezelf toemailen. Wie weet handiger dan eerst met echte pen op echt papier. Mijn handschrift is niet bepaald om over naar huis te schrijven. Ik kan het zelf goed lezen, maar dan houdt het wel op.

Dit is voor jou, lezer, van geen belang natuurlijk, en zeker niet voor de lezers die hier nog niet komen lezen, maar die ik wel graag in rotten van drie wil verwelkomen, want ik schrijf dit blog natuurlijk ook niet helemaal voor mezelf alleen. Maar sommige lezers zeggen dat ze niet zoveel TEKST willen. Tja, lieve lezer, ik schrijf nu eenmaal tekst. 
Je zal het ermee moeten doen.

Met dank aan dochter Margreet hier een foto van hoe het weer gaat worden.


En nu maar samen op de Lente wachten.


dinsdag 26 februari 2013

Verwend oudje


Verwend oudje

Ik ben een verwend oudje. Niet alleen word ik soms verwend door mijn dierbaren, maar ik verwen mezelf ook graag. Gelukkig kan dat zonder hoge kosten, want ik heb geen dure wensen. Die heb ik niet meer sinds ik nog maar met moeite lopend vooruitkom, dus dure reizen met prachtige stadswandelingen of gezellige uitjes in mooie landschappen zijn niet meer aan me besteed. Hoogstens zou ik daar echt van kunnen genieten, zittend  achterin een limousine met prachtig uitzicht, de limousine gereden door een aardige en mooie jonge chauffeur (v/m) die ook nog een interessante conversatie op door mij gewenste tijden levend kan houden. Misschien met zo nu en dan een slokje champagne, en een lekker mediterraan hapje.
Maar eigenlijk vind ik een mooie film op mijn tv of computer zeker zo leuk, en veel goedkoper. Bovendien is het ruiken van de vrije natuur al vrij lang niet meer aan me besteed omdat ik nauwelijks meer iets ruiken kan. En een goed geregisseerde speelfilm prefereer ik ook boven de vrije natuur, waar het vocht en de temperatuur niet naar mijn smaak geregeld kunnen worden en je lek gestoken wordt voor je de boosdoeners ziet. Ik ben al helemaal tevreden zolang ik 's zomers mee mag met de clan naar het Franse platteland, à la campagne, op een comfortabele stoel aan een riviertje, al of niet onder een boom. Met een boek of een krant.

En nu ben ik door mijn dierbaren verwend met een nieuw speeltje, een draagbaar scherm, net groot genoeg om overal op schoot van bijvoorbeeld een speelfilm te kunnen genieten, of van een boek of artikel. Een heuse i-pad, waarvan ik de mogelijkheden nog moet ontdekken. Ik stel me er veel van voor.

Inmiddels is het schatje ingewijd, jammie jammie wat lekker. Ik moest er wel mijn Applehulp voor inroepen, maar ja, ik mag dat, want ben een verwend oudje.

Ze heet Luna, want net als de maan is ze afhankelijk van de natuurwetten rond Gaia de aarde.

maandag 4 februari 2013

Inspiratie


Inspiratie

Iets schrijven in en met een groep. Dat houdt niet in dat we elkaars pennetje vasthouden, maar wel dat we elkaar onze tekst mogen voorlezen. Altijd leuk, als het goed is, en dat is het meestal. We geven/krijgen ook altijd een soort van opdracht. 
Deze keer gaf Ke die: Zoek en verwoord wat en waar je inspiratiebron is.

Eerst de anderen, zeker vijf van hen zijn beeldende vormgevers. Dat valt mij misschien wel op omdat ik dat helemaal niet ben, ik maak nooit iets tastbaars, ik mag blij zijn als ik niet over mooie spullen val.

L vindt inspiratie in het maken van foto's, van collages, ze had het over al of niet gestructureerd werken, werkt vaak inductief, als een mossel, die aan een schip hangt. Mooi beeld.

Ke. vond inspiratie in de natuur, het heerlijke heldere vriesweer nu al dagen lang. De tegenstelling tussen de renovaties aan haar keuken en het fragiele spinnetje in een luciferdoosje.

Ka. is een reiziger in haar eigen hoofd, werkt intuïtief, ziet tussenruimtes en acht zwaarden. Maakte kleibeeldjes voor haar tentoonstelling.

M was onder de indruk van beelden van asielzoekers die onderdak hadden gekregen in een kerk nadat ze in de vrieskou hadden gekampeerd. Voelt zich plaatsvervangend schuldig.

H schreef over een wondervogel, vond een drijfveer in het uitzicht over de Doornakkers, een zacht kreunende koffiepot, craquelé, luisteren, woorden wisselen.

N was bezig met de gezondheid van een kleindochter voor wie ze ook een gedicht geschreven heeft. Te vinden op het schrijfstersblog.


Inspiratie

Ik vind vaak inspiratie in teksten van anderen. Vandaag was dat toevallig een boekje met citaten: The ABC of Writing van Emma Tennant. Wel heel Engels. 
Over inspiratie haalt ze Baudelaire aan:
"Inspiration always comes when a man(sic!) wishes it, but does not always depart when he wishes."
Mijn ervaring met inspiratie is een andere, eerder langzaam tussen de oude sokken tevoorschijn piepend en schielijk weer verdwijnend. Zoekzoek. 

op het internet wat mooie regels van Baudelaire gevonden, mooi vertaald, leve Meander:


"Hevig verliefden en gestrenge hooggeleerden 
beminnen allen in hun rijpe tijd de kat, 
de trots des huizes, krachtig, zacht, en net als zij
bij voorkeur binnen zittend, en op warme plekjes."

Misschien is een goed geschreven tekst wel mijn belangrijkste inspiratiebron.

Hier een mooi citaat uit een recensie van dit luchtige boekje, ik vertaal het niet. Het is een geestig boekje, ik moest er ook om lachen: 'shooting word noodles out of your nostrils', gelukkig niet al te vochtig gegniffeld. ;-) .

"Looking for something light? Want to giggle, chuckle, and guffaw outloud after a hard day of drafting, reworking, and editing? This is just the ticket! The ABC of Writing will have you flipping through its pages and shooting word noodles out your nostrils! I know I did."

Het boekje heeft één groot bezwaar: al is de schrijfster een vrouw, de meeste citaten zijn van mannen, logisch, de literaire canon is eeuwenlang beheerst door mannen.

Over het huwelijk een vrouw, Sylvia Plath, na haar dood wereldberoemd geworden.
Maar eerst een man, Cyril Connolly, vrij vertaald: "De somberste vijand van een veelbelovend schrijverschap is een kinderwagen in de gang."
Nu Sylvia, die rond haar dertigste zelfmoord pleegde, getrouwd met een jonge dichter Ted Hughes, die ook succesvol werd. 
Zij schreef, vrij vertaald: "Sjonge, als ik vijftig mocht worden, en beroemd, komen er geen dankwoorden voor de liefhebbende echtgenoot zonder wiens hulp ik er nooit in geslaagd zou zijn etc etc."

Hoeveel schrijvers, vrouwen of mannen, hebben hun huishouden en hun kinderen ervaren als hun grootste inspiratiebron? Het is maar een vraag.

Over Poëzie:
Boris Pasternak p126: "Poëzie zoekt naar de melodie van de natuur in het lawaai van het woordenboek."
Paul Valéry: "Poëzie is de moeilijkste van alle kunsten."
William Morris: "Nou als dit poëzie is, dan is het schrijven ervan blijkbaar erg makkelijk."

Over lezen heeft Emma Tennant twee citaten, p 142,
"Als je weinig leest weet je ook weinig, maar wat je toevallig leest bepaalt wel wie je bent." (Canetti)
"Wat vreemd dat er in de wereld zo weinig gelezen wordt en zoveel geschreven. Mensen lezen in het algemeen niet vrijwillig als ze iets leukers kunnen doen." (Samuel Johnson)

"Van schrijfsters wordt verwacht dat ze mannen imiteren of over hun eigen leven schrijven." (Zie onder kitchen table p 177)

Zie voor een leerzaam plaatje het omslag van Emma Tennants boekje:
http://www.amazon.co.uk/ABC-Writing-Emma-Tennant/dp/057116966X

Twee mannen aan een tafeltje, twee glazen cognac, een sigaret in de mond van de zenuwachtige schrijver in wie we William Shakespeare herkennen, en een wijsneuzige redacteur of uitgever, die vanachter zijn brilletje kijkt naar een stapel A4'tjes. Uit zijn hoofd dwarrelt zijn tekst: "Hmm ..."
Een erg korte tekst als inspiratiebron, maar samen met het plaatje werkt het wel.