maandag 30 april 2012

vampierdelleke 2

mijn inspiratiebron was aanvankelijk een foto in mijn krant, die ik je niet onthouden wil:




met grote dank aan
Raven-Alexandra-Broeder-en-L.A.-Raeven-foto-Kamerich-en-Budwilowitz-475x318

see you later educator




see you later educator

ik zet ze aan het werk
en glip weg
lig bewegingloos in mijn lauwe poel
te wachten
in deze stenen kelder 
donker 
onder de centrale trap

ik heb de tijd

boven mij wemelt het leven
de schatjes
allen in hun
eigen universum
bezig met van alles
maar niet met
schaven aan
zichzelf

ik heb de tijd

ik huil zachtjes
om het leven
dat aan mij voorbij-
gaat
schrijf stilletjes
gedichten
in mijn hoofd

ik heb de tijd

soms is een offer nodig
voor de goede orde
een afschrikwekkend
voorbeeld
een afgekloven
stomp van een voet
in een schoen
rafels aan 
een bloederige mouw
haren en een oor
naast mijn poel

ik eet heel weinig
ik grijns heel veel

ik heb de tijd

in a while crocodile

elma april 2012



met alweer grote dank aan Ronald Searle

maandag 23 april 2012

uit de boekenkast geplukt 2


Dag lezertjes

Hier misschien een eerste kennismaking met een typisch Brits verschijnsel: De meisjeskostschool.
Als je Engels lezen niet graag doet, sla dan gerust alle engelse teksten over, het gaat om de plaatjes en de films.

Zo'n grote stoffige boekenkast waar ik naast zit te niezen en te hoesten bergt schatten die ik lang niet gezien heb. Zoals vandaag Ronald Searle:

beter bekend als de schepper van de Engelse meisjeskostsschool St Trinian's, begonnen als boekje met cartoons (1959), maar al gauw werden vijf succesvolle speelfilms ervan gemaakt. Een recente uit 2007 is die met o.a. Rupert Everett in een dubbelrol als directrice en schurkige vader, en een hele ris beeldschone jonge actrices als de delinquente kostschoolmeisjes.


In een oudere film, speelde Alastair Sim die twee hoofdrollen. Zijn mannen in een jurk ook een typisch Brits verschijnsel, vraag ik me af. Laat me weten wat jij daarvan vindt ajb.
Van de beeldschone jonge actrices uit die dagen is niet zoveel meer over. Een gedachte die tot nadenken stemt, want ze zijn mijn leeftijdgenoten. Voor zover ze niet al dood zijn ken ik ze niet bij naam. En zoals jullie weten ben ik een film/tv junk, met Engelse films als mijn speciale voorkeur. 
Blijkbaar hebben ze geen glanzende carrières gemaakt, die meisjes. 

Maar daarover een andere keer. Don't get me started, oftewel: breek me de bek niet open. ;-)


Helaas leeft Ronald Searle niet meer, maar St Trinian's is nog lang niet dood.



Ook in mijn beroepspraktijk kwam ik die pubermeiden tegen. Gelukkig bleven deze niet op school slapen.
Ik schreef er een gedichtje over:


VAMPIERDELLEKE

Vijftien zijn ze
ze zitten hier 
voor me
ze vormen een blok
lippen bloedrood gestift

Vampierdelleke begint:
giechelgiechelgiechel

ik heb de macht
ik ben de vijand
ik ben bedreigend.

Zij maken mij bang.

Aan het eind 
van het uur
heb ik iedereen
een bevredigend 
compliment
gemaakt
en
overleefd.

Aan het eind 
van het jaar
heb ik ze 
gegeven 
wat ze
verdienden.

Vampierdelleke zal 
blijven 
zitten.

elma april 2012


ik probeer twee plaatjes hier te kopiëren:









zondag 22 april 2012

vandaag uit de boekenkast geplukt 1 en toetje


Dag lezertjes,

uit de boekenkast geplukt:

vandaag jules feiffer



je kunt erin bladeren
ik vind de plaatjes alleen al meesterlijk!
je hoeft echt niet altijd alle tekst te lezen
zeker niet in een vreemde taal
maar ja, als schrijfster is het toch wel van belang 
dat er hier en daar mensen zijn die wel eens wat willen lezen.

toch?

have fun!

p.s. en hij leeft nog! is 83, en op het internet is van alles te vinden. hij heeft net een nieuw boek uitgegeven. hij zit zelfs op facebook!
het voelt alsof ik een oude vriend opnieuw heb ontmoet!

en vooruit dan maar, ook iets van eigen hand:



Stadskind 2

Hup los hup vast voor als je snel
die fiets moet stallen in het donker, waar 
de dief al staat te wachten
om de hoek.

Dan regent het altijd zachtjes
onhoorbaar zacht het water
glimt het asfalt onder
die ene straatlantaren.

Hup los die deur en open en warm
daarbinnen twee armen
voor een welkom en een wang
om tegen te leunen.

Nooit meer weg te hoeven in die
zwarte nacht, mijn jas nog 
nat, mijn handen stroef in nauw 
geworden vingers, wollen voering
stropt onwillig. 

Laat maar dan maar
koude handen, pijn
die even weggeblazen wordt.
Fiets die er nog staat, hup los en
snel naar huis. Geen licht en
zwart de nacht.


elma 18-02-2003


woensdag 18 april 2012

nog twee mooie blogs en een toetje


dag schrijfsters

vandaag nog een paar voorbeelden van mooie blogs:

1.
van deze heb ik een gedicht van Wim Brands, bekend van de zondagochtend op de tv en van talloze literaire programma's van de vpro. je kunt op dit blog allerlei gedichten vinden, kijk maar eens.
-----------------------------------


Als het heeft gesneeuwd

Als het heeft gesneeuwd schudt de stad haar ziel uit, zoals een hond zichzelf verlost
van water na een duik in de late lente;

wie het schudden wil zien hoeft niet eens op te letten.
Je loopt op straat en zie:

op een hoek speelt een man
op een piano die aan het begin van de avond

bij het grofvuil is gezet.

Uit:  'Neem me mee, zei de hond', de bundel van Wim Brands die in september zal verschijnen bij uitgeverij Nieuw Amsterdam.

2.
Dit vind ik een erg mooi blog, zowel de keuze van wat erin staat als de vormgeving. En je krijgt prachtige teksten gratis, je hoeft er niet eens een duur tijdschrift voor te kopen.
dit gedicht is van martijn benders, een oud-leerling van me ik vind het mooi
het wordt hier besproken:
zo'n intensieve bespreking hebben wij nog nooit van ons werk gedaan hè? zouden we dat willen?
---------------------------------------------------
Laat me

in een dwaalleer kunnen geloven,
iets waarvan ik aan de boemel raak.

Als een oude hommel
overmoedig op vergeet-me-nietjes aanvliegen.

In de gouden strofe van mijn vlucht
het refrein van de dood opbassende,

verwar mij alsjeblieft met de zon,
chrysanten,
huiselijke margrietjes,
opengesperde paardenbloemen.

Deze opgeblazen droom
komt in je langdradig hart brommen.

martijn benders
---------------------------------------------------------

3.
en nog eentje toe, van mezelf:

oktober 2002 bij Lucille op haar landje.

neuzen

twee liefste neuzen
beweeglijk
met prachtige neusgaten
zo groot als tomaten
een   rimpelen
omhoog
om tanden een
wortel te laten 
happen
heel voorzichtig

Een hekje dat me ontroert: twee horizontale latten, de bovenste bestaat uit vier aaneengespijkerde stokken, de onderste kan je een lat noemen. Die twee horizontale worden verbonden door een rijtje verticale plankjes, allemaal afkomstig van een andere deur, plint, kastplank of wat dan ook, losjes aan elkaar gespijkerd, de spijkers steken er, roestig en puntig, hier en daar dwars doorheen.
Wat een beschaafde, vriendelijke pony's, dat ze zich hierdoor tegen laten houden. Uit beleefdheid tegenover hun baasjes, die ze hiermee willen zeggen: "We weten wel dat we veel sterker zijn dan twee volwassen mensen bij elkaar, maar jullie zijn zulke lieve baasjes, het bevalt ons hier zo goed, dat we helemaal niet voorbij dit hekje zouden willen gaan als jullie dat liever niet hebben. Een symbolisch hekje is genoeg. Wij begrijpen dat wel.
Dank je wel voor deze heerlijke wortel.


Lieve lezertjes, dat was het weer voor vandaag, woensdag 18 april. een waterzonnetje schijnt weer even. lekker. :-)
gr elma







dinsdag 17 april 2012

mooie blogs 1

elma's lettertjes DINSDAG 17 APRIL 2012 mooie blogs 1

Dag lezertjes, vandaag is het dinsdag 17 april 2012 kijk vandaag eens naar een paar voorbeelden van mooie blogs: 

http://www.poezie-leestafel.info/dichter-van-de-maand http://laurensjzcoster.blogspot.com/2012/04/leo-vroman-scheppinkje.html 

aanvulling
http://www.vergetentuin.nl/ 
 ook mooi en handzaam. bij ons welbekend. :-)

 en vandaag stond een nieuw hebbedingetje in mijn v'krant. het is een app voor de i-pad, die ik nog niet heb, maar die serieus op mijn verlanglijstje komt, want hiermee kan zelfs IK doen alsof ik kan tekenen: klik maar even. Wauw!

http://www.fiftythree.com/paper 

 Gisteren vond ik gelukkig een versie van Lusthofjes terug op mijn Gaia. Daar eindig ik vandaag mee. Geniet nog even van een zonnige dag, want morgen kan het best gaan regenen.
 enjoy:

Lusthofjes

 Mijn huis heeft jaren lang al ronde hoeken
al sinds mijn hulp ze in de wilgen hing
de dweil en bezem, veger, stofdoek, lapje
en met haar lief en brommer vrolijk ging

 De spinnen vestigden zich in het donker
bedreven daar de liefde keer op keer
zodat weldra in alle donkere plekjes
het leven lustig wemelde, steeds meer
en meer begroeiden vele volle stapels
onopgeruimde spullen, boeken, lorren
door al die diertjes o zo graag bewoond
met webben vol met pissebedden, torren.

Want waarom zou ik buiten gaan tuinieren
daar is het koud en donker, veel te guur
terwijl ik binnen, tussen alle kieren
mijn eigen lusthof heb met vlieg en mier?

 Elma, januari 2003


vrijdag 13 april 2012

vrijdag 13 april 2012

Vroeger dacht ik dat vrijdag 13 een dag was waarop ik ongeluk kon verwachten.
Ik doe, als ik eraan denk, nog steeds een beetje voorzichtig.
Maar als ik eerlijk ben heb ik nog nooit gemerkt dat op vrijdag 13 bijzondere dingen gebeuren. Dus, wees maar niet bang, vandaag is niet anders dan andere vrijdagen.

Gisteren zocht ik naar Lusthofjes, een gedicht dat ik wou plaatsen, maar ik kan het op Gaia niet meer vinden potverdrie! Hoe dat komt? Geen idee. Ergens is een bit of een byte veranderd, en dan verandert Gaia mee. Ik ben het niet kwijt hoor, maar ik kan het alleen maar niet vinden. Ik ga gewoon verder met zoeken en ondertussen kan de lezer vandaag een ander gedichtje lezen. Ik heb er genoeg. Heb een fijne dag, lezer.



Verraad aan de dingen

Verraad aan de dingen
in mijn huis

ik loop de voordeur 
uit
de straat is vol
het rijdt er, zoeft 
voorbij

ik ga op jacht
haal brood 
en verder keer 
terug 
naar huis waar
de dingen beledigd
zwijgen.

elma




donderdag 12 april 2012

vandaag do 12 april 2012

Dag lieve lezer
Vandaag ga ik van lettertjes een blog maken. zo simpel mogelijk. alle begin is moeilijk, maar wie weet kan ik zoiets nog leren.

ik zet er een gedicht op.


Lied van de Sirene

Dit is het enige lied dat iedereen
wel wil leren: het lied dat
onweerstaanbaar is:

het lied dat mannen dwingt in troepen
overboord te springen, hoewel ze
de schedels op het strand zien liggen

het lied dat niemand kent omdat
iedereen die het gehoord heeft
dood is, en de anderen zijn het vergeten.

Zal ik je het geheim verklappen
en wil je me dan verlossen
uit dit vogelpak?

Ik vind het hier niet leuk
hurkend op dit eiland, al zie ik er
schilderachtig en mythisch uit

met deze twee gekken in verenkleed,
ik vind het niet leuk dit trio te zingen
zo noodlottig en ook zo prijzig.

Ik zal je het geheim verklappen
aan jou, alleen aan jou.
Kom dan dichterbij. Dit lied

is een schreeuw om hulp. Help mij!
Alleen jij, alleen jij kan dat,
jij bent uniek.

Eindelijk. Helaas
het is een heel saai lied.
Maar het werkt wel, iedere keer weer.

Margaret Atwood   vertaling: Elma Ouwehand